Πίσω στο 1890 ο Gustav Killian άνοιξε το δρόμο για μια ιατρική επανάσταση: τη βρογχοσκόπηση. Ο Γερμανός ωτορινολαρυγγολόγος, ο «πατέρας» της συγκεκριμένης εξέτασης, χρησιμοποιώντας έναν τύπο λαρυγγοσκοπίου κατάφερε να αφαιρέσει ένα ξένο σώμα που είχε σφηνωθεί στο δεξιό βρογχικό δένδρο. Το πρώτο άκαμπτο βρογχοσκόπιο κατασκευάστηκε το 1904, το πρώτο εύκαμπτο το 1968, ενώ το βίντεο-βρογχοσκόπιο ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το 1987. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτή τη απλή και ανώδυνη μέθοδος θεωρείται «κλειδί» για τη διάγνωση αλλά και τη θεραπεία πολλών νοσημάτων του πνεύμονα.

Αν και πρόκειται για μια ασφαλή και ανώδυνη επεμβατική μέθοδο, η βρογχοσκόπηση απαιτεί εξειδίκευση και ορθή τεχνική από τον πνευμονολόγο. Ως διαγνωστικό εργαλείο χρησιμοποιείται κυρίως για τον εντοπισμό του καρκίνου του πνεύμονα, αλλά και όταν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα, όπως χρόνιος βήχας, αιμόπτυση, επίμονος συριγμός, βράγχος φωνής, θωρακικός πόνος και εισρόφηση. Ως θεραπευτικό εργαλείο χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για την αφαίρεση ξένου σώματος, τον έλεγχο της αιμορραγίας, τη διάνοιξη της τραχείας ή κύριου βρόγχου, την αντιμετώπιση τραχειοοισοφαγικού ή βρογχοοισοφαγικού συριγγίου, και την ενδοσκοπική αφαίρεση καλοήθους ή κακοήθους όγκου.

Για τη διενέργεια της βρογχοσκόπησης δεν απαιτείται εισαγωγή στο νοσοκομείο μιας και ο χρόνος που απαιτείται για όλη τη διαδικασία δεν ξεπερνά τη μιάμιση ώρα. Στον εξεταζόμενο εφαρμόζεται τοπική αναισθησία και μέθη. Το βρογχοσκόπιο οπτικών ινών (ινοβρογχοσκόπιο) που χρησιμοποιείται αποτελείται από ένα λεπτό, εύκαμπτο ενδοσκόπιο το οποίο εισάγεται από τη ρινική ή τη στοματική κοιλότητα και φτάνει στο εσωτερικό της τραχείας, των αεραγωγών και των πνευμόνων, ώστε να δώσει στον γιατρό μια ευκρινή εικόνα. Παράλληλα, μπορεί να αφαιρέσει εκκρίσεις , που να σταλούν για μικροβιολογική ανάλυση -καλλιέργειες και κυτταρολογική ανάλυση, όπως και να συλλέξει δείγματα για βιοψία.

Εάν υπάρχουν διογκωμένοι λεμφαδένες στο μεσοθωράκιο, που δεν επιτρέπουν τη διενέργεια της συμβατικής βρογχοσκόπησης, τότε γίνεται ενδοβρογχική υπερηχογραφία (EBUS) που είναι ένας συνδυασμός του υπέρηχου και της ενδοσκόπησης – η μέθοδος αυτή και η λήψη καθοδηγούμενης βιοψίας χρησιμεύει στη διάγνωση εξωβρογχικών βλαβών, όγκων του μεσοθωρακίου και μεσαυλικής λεμφαδενοπάθειας (λέμφωμα, σαρκοείδωση, κακοήθεια κ.ά.).

Πριν από τη βρογχοσκόπηση ο εξεταζόμενος δεν θα πρέπει να έχει φάει για τουλάχιστον έξι ώρες. Οι περισσότεροι χαρακτηρίζουν την εμπειρία ως δυσάρεστη, αλλά όχι επώδυνη. Η πιθανότητα επιπλοκών είναι εξαιρετικά μικρή, και υπάρχει μόνο το ενδεχόμενο ερεθισμού στη μύτη ή στο στόμα την επόμενη μέρα, είτε το ενδεχόμενο αιμορραγίας από τη μύτη ή φλέγματος με μικρή ποσότητα αίματος.