Το πιο μικρό κρύωμα προκαλεί λοιμώξεις του αναπνευστικού που αντιμετωπίζονται μόνο με αντιβίωση, οι αιμοπτύσεις είναι συχνό φαινόμενο, ο βήχας με τα φλέματα μπορεί να κάνει δύσκολο ακόμα και το γέλιο, ο νεφελοποιητής αποτελεί σχεδόν μόνιμο «αξεσουάρ», συνεχές και το άγχος του ασθενούς για την έκθεση στα μικρόβια. Κάπως έτσι περιγράφεται με αδρές γραμμές η ζωή ενός ασθενούς με βρογχοεκτασίες, μια αρκετά σοβαρή και χρόνια πνευμονική πάθηση για την οποία δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Οι πνευμονολόγοι την αναφέρουν ως τη μόνιμη, εντοπισμένη παθολογική διάταση των βρόγχων, των «σωλήνων» που συνδέουν την τραχεία με τους πνεύμονες, με αποτέλεσμα αφενός την καταστροφή των λείων μυϊκών ιστών που περιβάλλουν το τοίχωμα του βρόγχου και αφετέρου την απώλεια της ελαστικότητάς του.

Τα συμπτώματα – χρόνιος βήχας, υπερβολική ποσότητα πτυέλων, απόχρεμψη, αιμόπτυση, δύσπνοια και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις– αρχίζουν συνήθως στην παιδική ηλικία και σε πολλούς ενήλικες μετά από μια βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού. Μπορεί να υπάρχει ένα από αυτά ή συνδυασμός συμπτωμάτων, ωστόσο πιο κοινά θεωρούνται ο βήχας και η απόχρεμψη, με τους ασθενείς να αποβάλλουν σημαντική ποσότητα πτυέλων. Οι περισσότεροι αρχίζουν να παρουσιάζουν συμπτώματα ως συνέπεια μιας πνευμονικής λοίμωξης από ιούς ή βακτήρια. Η εξέλιξη της νόσου μπορεί να είναι ραγδαία ή σταδιακή στο βάθος του χρόνου – ο μηχανισμός, άλλωστε, παραμένει ένα θέμα προς διερεύνηση.

Επιπλέον, οι μεγαλύτεροι βρόγχοι σχεδόν πάντοτε εμφανίζουν διάχυτες βρογχεκτασίες σε περιπτώσεις ανοσοανεπάρκειας, κυστικής ίνωσης, γενετικών ή ανατομικών ανωμαλιών. Όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις εστιακών βρογχεκτασιών, κυρίως λόγω παραμελημένων πνευμονιών ή όγκων στην περιοχή. Πολλοί γιατροί θεωρούν ότι πρόκειται για μια μορφή της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) μιας και υπάρχουν κοινά «χαρακτηριστικά» όπως οι φλεγμονές, η πύκνωση και η στένωση των αεραγωγών και η παρεμπόδιση της ροής του αέρα. Παρ’ όλα αυτά για κάποιους ασθενείς η αιτία παραμένει ασαφής.

Σε κάθε περίπτωση «κλειδί» για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και για την καθυστέρηση της εξέλιξης της ασθένειας είναι η έγκαιρη διάγνωση – η αξονική τομογραφία υψηλής ευκρίνειας θα δείξει πιο καθαρά τους μη φυσιολογικούς αεραγωγούς. Κυρίως, όμως, προτείνεται να δημιουργηθεί μια ασπίδα προστασίας με τον εμβολιασμό των παιδιών κατά του κοκκύτη και της ιλαράς, και για τους ενήλικες με τον τακτικό εμβολιασμό κατά της γρίππης προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες επιπλοκών.

Μέσα από τις τεχνικές καθαρισμού των αεραγωγών (φυσικοθεραπεία) που συστήνονται, ο πνεύμονας «καθαρίζει» από την περίσσεια βλέννη μέσω του βήχα και παράλληλα η εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή θα βοηθήσει στη μείωση της στένωσης των αεραγωγών, στη θεραπεία των παροξυσμών αλλά και στη θωράκιση του πνεύμονα απέναντι στις λοιμώξεις.