ΣΥΡΙΓΜΟΣ

«Σφύριγμα της αναπνοής που ακούγεται χωρίς στηθοσκόπιο» είναι η πιο χαρακτηριστική περιγραφή του συριγμού, του συμπτώματος που προκαλείται από απόφραξη σε κάποιο σημείο της αναπνευστικής οδού, συνήθως σχετικά ψηλά. Ανάλογα με την αιτία μπορεί να είναι μόνιμος ή παροδικός, διαφόρων ειδών και εντάσεων, και σε κάθε περίπτωση αποτελεί «προειδοποίηση» για κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα – ο αέρας δεν μπορεί να περάσει μέσα από τους διογκωμένους και μερικώς αποφραγμένους αεραγωγούς προς τους πνεύμονες. Ενώ, λοιπόν, σε ένα υγιές άτομο η δίοδος του αέρα την ημέρα, η εισπνοή και η εκπνοή, και οι μεταβολές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι αθόρυβες, όταν υπάρχουν «εμπόδια» ο ήχος μοιάζει με εκείνον που εμφανίζεται όταν ρεύματα αέρα διέρχονται από σωλήνες που παρουσιάζουν κατά τόπους στενώσεις.

Η συρίττουσα αναπνοή αναγνωρίζεται εύκολα, και συνήθως υποκρύπτει χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), ένα βαρύ κρυολόγημα, χρόνια ή οξεία βρογχίτιδα, καρδιακή ανεπάρκεια, είτε κάποιο ξένο σώμα στην αναπνευστική οδό. Ακόμα, μπορεί να υποδηλώνει και άσθμα, αν και σε σοβαρές περιπτώσεις ο αέρας που βγαίνει από τους αεραγωγούς δεν είναι αρκετός για να παράγει ήχο. Ο συριγμός κατά τη νύχτα οφείλεται και στην παχυσαρκία, ενώ ένα βασικό αίτιο εμφάνισης του συμπτώματος είναι και το κάπνισμα.

Σπανιότερα ο συριγμός είναι ένα από τα συμπτώματα της αναφυλακτικής αντίδρασης που προκαλεί οίδημα. Επίσης, μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη όγκου στην τραχεία ή σε κάποιον κεντρικό αγωγό (σε αυτή την περίπτωση συνυπάρχουν, μεταξύ άλλων, ο έντονος και επίμονος βήχας, η απώλεια βάρους, ο θωρακικός πόνος, η δύσπνοια και η αιμόπτυση), ή να σχετίζεται με τη δυσκινησία των φωνητικών χορδών, που συνήθως έχει ψυχογενή αίτια.

Όσοι έχουν συρίττουσα αναπνοή θα πρέπει να εξεταστούν από πνευμονολόγο προκειμένου να εξακριβωθεί η αιτία πίσω από το σύμπτωμα. Μια σωστή ιατρική εξέταση είναι κλειδί στην ορθή διαφορική διάγνωση και στη θεραπεία.

Ο γιατρός  θα πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό, και για να καθορίσει αν ο συριγμός εμφανίζεται πρώτη φορά ή όχι, και στη συνέχεια θα κάνει ακρόαση και θα μετρήσει τον κορεσμό του οξυγόνου με το παλμικό οξύμετρο. Με μια απλή και ανώδυνη εξέταση, τη σπιρομέτρηση, θα δει πού βρίσκεται και η στένωση και πόσο επηρεάζεται η αναπνευστική λειτουργία, ενώ είναι πιθανό να ζητήσει ακτινογραφία, ακόμα και αξονική τομογραφία αν η διάγνωση είναι ασαφής.

Όμως, τα ιδιαιτέρως ανησυχητικά σημάδια που θα πρέπει να οδηγήσουν αμέσως στον γιατρό είναι η δυσχέρεια στην αναπνοή και το πρήξιμο στο πρόσωπο και στη γλώσσα. Εάν ο ασθενής με συριγμό δυσκολεύεται να αναπνεύσει σημαντικά, ή και χάνει την αίσθηση με το περιβάλλον, θα πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, καθώς υπάρχει κίνδυνος για την εμφάνιση σοβαρών καρδιακών αρρυθμιών, υποξίας και ανακοπής.